මම, කවියා සහ විද්‍යාඥයා..

කට පාඩම් ජීව විද්‍යාවෙන්
විඩාබර වූ මම..
ගියෙමි උදෑසන
සොබාසිරි විදින්නට
සිංහරාජයට නොව
මාගේ ගෙවත්තට..

දුටිමි ඈත
මද සුලගට
පිපී වැනෙන
"රෝස මලක්"

හනි හනිකට දිව ගොස්
නෙලන්නට තැත් කලෙමි
"නවතින්න, නවතින්න"
කියයි සමහරෙක් මට

කවියා:-
නෙලන්නට එපා ඒ දෙනෙත් පිනවන "කුසුම"
සිහිවේ මගේ සිතට ඇ‍ගෙ සොදුරු වත පියුම
සිඹින්නට සිතේ විටෙක, දරාගන්නෙ බෑ හැගුම
ඇගෙ රක්ත දෙකොපුල් මවයි ආලයේ අරුම

ඇසුනි....
ඈතින්
කොක් හඩල සිනාසෙන
කොරොස් හඩක්...

විද්‍යාඥයා:-
වැරැද්දක් වැරැද්දක් මේක ලොකු වැරැද්දක්
කුසුමක් මලක් නොව තවත් රෝස "පුෂ්පයක්"
ප්ලාන්ටේ රජදහනෙ ඇන්තොෆයිටාවක්
ප්‍රජනනය සිදුකරන සපුෂ්පී ව්‍යුහයක්

සැනෙකින්..
මා පිවිසුනි
පියවි ලොවට!!!
යලිත් අතට ගෙන
ජීව විද්‍යා පොත
තැත් කලෙමි සැරසෙන්ට
එලඹෙන උසස් පෙලට


(මා විසින් උසස් පෙල සමයේ ලියූ සටහනක්.. :) )